Zoektocht

Na mijn diagnose begon mijn zoektocht. De zoektocht naar de juiste hulp. Ik verzamelde boeken over het onderwerp autisme en probeerde erover te lezen en een beeld te vormen, ik volgde een cursus ik en autisme omdat dit mij meer inzicht zou geven. Maar ik wilde ook thuisbegeleiding.

Dit wilde ik omdat mijn vriend alles voor mij deed als het ging om het huishouden. niet echt een goede relatie. Hij hielp mij met alles en was een mantelzorger. Het krijgen van deze begeleiding werd echter lastig. Ik had geen moeite met het uitdrukken van mijzelf in woorden, dus aan de telefoon namen ze mij niet serieus. 

Al gauw werd ik bij de gemeente van het kastje naar de muur gestuurd. Dit frustreerde mij enorm. Opnieuw ging ik op zoek naar betere hulp. Ik kwam via facebook uit bij een stichting en uitte in een privébericht mijn frustratie. De mevrouw van de stichting nodigde mij uit een keer langs te komen zodat ik samen met haar kon zoeken en mijn verhaal voor de gemeente klaar kon hebben. Het idee: Een doemscenario schetsen.

Door dit samen met die mevrouw te doen, kreeg ik eindelijk het gevoel dat ik gehoord werd. Ik deed mijn doemscenarioverhaal bij de gemeente en het werkte. Er kwam hulp in de vorm van thuisbegeleiding en ik kon vooruit.