Voor ik het wist

Voor ik wist dat ik autisme had dacht ik dat ik iets fout deed. Ik hoorde er niet bij en hoe hard ik dit probeerde, ik kreeg het ook niet voor elkaar.  Ik zat niet goed in mijn vel. Werd gepest en wist me geen raad. Tot ik instortte. Ik kon niet meer en van de een op de andere dag werd alles git zwart. Ik wilde dit zo niet meer en kon niet meer vooruit. Ik genoot niet meer van het leven en wilde weg. 

Na enkele weken in opname kreeg ik therapie bij een psycholoog. Ze deden een onderzoek en daar kwam uit dat ik een persoonlijkheidsstoornis had die niet echt bij de andere stoornissen paste. (persoonlijkheidsstoornis niet anderszins omschreven.) Hier zijn ze me mee gaan helpen door het werken met G-schema's. 

Na een jaar was ik nog niet veel verder en wilde ik meer hulp. Ik was ervan overtuigd dat ik iets anders had. Ik had inmiddels gelezen over autisme en herkende daar veel in. Dus vroeg ik een nieuw onderzoek. Eerst ging ik hiervoor naar een andere instantie die gespecialiseerd was in autisme, maar omdat ik niet met de trein durfde en dus 2 uur in de bus moest zitten hiervoor, kreeg ik daar te horen dat ik dit beter niet kon doen. Toen ben ik naar een andere instantie gegaan die dichterbij was.  

Bij deze instantie hebben ze me onderzocht en ook met mijn ouders en vriend gepraat. Er werden vele testen gedaan en vele gesprekken gevoerd. een hele klus dus.