De diagnose

Het moment waarop ik de diagnose kreeg was ik opgelucht. Of gerust te zeggen blij. Dit klinkt misschien raar, maar door de diagnose wist ik dat het niet mijn fout was. 

Veel mensen denken dat het krijgen van een diagnose en dus een label, je wereld op z'n kop zet. Bij mij was dit echter niet meteen het geval. De diagnose gaf mij rust en zorgde ervoor dat ik eventjes met een andere blik naar mijzelf keek. 

Voor de diagnose gaf ik mijzelf de schuld van alles. Ik was degene die er niet bij hoorde en ik had daar schuld aan. Ik was raar. Maar toen de diagnose kwam wist ik dat ik, hoe hard ik ook probeerde, er voor een deel niets aan kon doen. 

De diagnose opende ook deuren want het behandelen van iemand met autisme is heel anders dan van iemand zonder. Dit heeft te maken met de verwerking van alles. Ik kon nu gaan kijken naar cursussen en therapieën die aansloten bij mij en die mij konden helpen. Dit voelde goed want daardoor kon ik vooruit. Ik wilde vooruit omdat ik mijzelf wilde verbeteren. Naast autist ben ik namelijk ook perfectionist.