Dagje uit.

Ik ben fan van de Efteling, in dit park kom ik in een ander soort wereld en kan ik zonder moeite genieten. Ofja zonder moeite.... Ik merkte dat ik snel moe was. Een dagje Efteling geeft natuurlijk veel prikkels. en zodra de wachtrijen langer werden werd het voor mij moeilijk de hele dag vol te houden.  Toen ik wist dat ik autisme had heb ik een faciliteitenkaart aangevraagd. Door deze kaart kon ik buiten de rij wachten en hierdoor ben ik in staat de hele dag vol te houden. 

Mijn kaart geeft mij de mogelijkheid om via een andere ingang te gaan. Vaak moet ik hier dan nog wachten maar dit is rustiger dan de gewone rij. Hierdoor kan ik mijn energie enigszins sparen. Mensen zien dit als voordringpas, maar meestal wacht ik even lang of misschien zelfs langer want er mogen maar eens in de zoveel tijd mensen met een "handicap" mee.

Door mijn pas kan ik een dag lang in het park blijven, al probeer ik hem zo min mogelijk te gebruiken. als de wachtrij te doen is voor mij dan ga ik met de wachtrij, want anders mis ik ook voorshows en het doet toch afbreuk aan de beleving van de attractie. Zeker bij de Efteling.

Omdat mijn autisme vanaf de buitenkant eigenlijk niet te zien is, kijken mensen soms raar op. Ik snap ook dat dit scheve gezichten geeft maar juist doordat ik die pas heb kan ik zonder overprikkeling een dagje pretpark doen. Een dagje genieten waar ik later de prijs voor betaal. Want meestal ben ik nadien 2 tot 4 dagen helemaal op. 

Met mijn vriend ben ik  naar Disneyland geweest en hier had ik ook een pas. Zelfs met deze pas heb ik iedere dag (we zijn 3 dagen geweest) een tussenpauze genomen en ben ik in mijn hotelkamer even gaan slapen. Op de dagen zelf geniet ik volop want door mijn autisme ben ik nog enigszins kind, maar nadien voel ik me beroerd. Ik heb nergens zin in en kan ook niet veel hebben. Ik heb letterlijk te veel prikkels gehad en ze hebben me uitgeput, maar als ik dat een leuke dag heb gehad, is dat geen probleem.